Ik had een winterdip(je)… Dat is op zich niet heel raar, want het is een veel voorkomend verschijnsel. Maar wat ik wel opmerkelijk vond, is dat ik het zelf eigenlijk helemaal niet in de gaten had. Heeft mijn winterdipje zich nou laten ondersneeuwen door mijn positieve mindset?
Een winterdip: veel mensen hebben er in meer of mindere mate last van. Korte dagen, guur weer, minder licht: het zijn dé ingrediënten voor een mentale (en soms ook fysieke) dip. Hoe zo’n winterdip zich manifesteert verschilt per persoon, maar in het algemeen komt het er op neer dat je:
- (constant) vermoeid bent en je nooit echt uitgerust voelt;
- een grote behoefte aan slaap hebt;
- last hebt van somberheid of soms zelfs depressieve gevoelens;
- het lastig vindt om je te concentreren;
- passiever bent en soms zelfs apathisch kunt zijn;
- sneller geprikkeld of geagiteerd bent;
- veel meer zin hebt in eten (snaaien);
- minder behoefte hebt aan intimiteit;
- minder behoefte hebt aan sociale contacten.
Als ik dan naar bovenstaande lijst kijk, dan kan ik gelukkig stellen dat ik met een ‘milde vorm’ te maken had. Maar ik weet dat heel veel mensen er echt veel meer last van hebben, zeker als je een pittige gebeurtenis zoals een scheiding achter de rug hebt, als je er als ouder alleen voor staat, als je niet even kunt wegkruipen in de armen van je geliefde.
Waar ik van stond te kijken is dat ik door deze wat grijzere periode (hij was voor mij dus gelukkig zeker niet donker of zelfs zwart) heen ben gegaan zonder het bewust te beseffen. Ik vraag me hardop af: hoe is het mogelijk dat ik – een gevoelsmens, veel bezig met m’n mentale gezondheid – mijn eigen winterdip niet signaleerde?
Ja, ik voelde wel dat ik duidelijk minder energie had, wat moeilijker mijn bed uitkwam (daar ben ik sowieso erg goed in… snoozen), wat sneller geprikkeld reageerde op de kinderen en me minder goed kon focussen op m’n werk. Maar dat dit echt een winterdipje was, dat is nooit bij me opgekomen.
Misschien omdat mijn positieve mindset daar een stokje voor stak? Want alhoewel mijn gemoedstoestand op een aantal punten zeker voldeed aan de kenmerken van een winterdip, heb ik echt geen rotwinter achter de rug hoor, integendeel. Ik heb het gewoon een tijdje wat rustiger aangedaan, wat meer rust genomen, wat minder hooi op m’n vork genomen en ik ben vooral heel mild voor mezelf geweest. ‘Nee, je hoeft vandaag het huis echt niet meer te poetsen’, ‘ja, natuurlijk mag je vanavond lekker relaxen met een boek of een Netflix-serie op de bank’. Eigenlijk waren de wintermaanden daardoor voor mij juist best wel heel erg ‘chill’. Weinig moeten, veel mogen.
Maar hoe ontdekte ik dan dat ik wel degelijk een winterdip had? Dat kwartje viel eigenlijk pas een paar weken geleden, tijdens dat eerste hele mooie, warme, zonnige weekend van het jaar. Dat zonder-jas-naar-buiten-weekend. Dat lekker-met-m’n-dochter-aan-de-waterkant-zitten-en-genieten-van-de-zon-op-je-gezicht-weekend.
Terwijl ik die eerste warme zonnestralen weer voelde, voelde ik ineens ook de energie weer door m’n lichaam stromen. De zin om weer vanalles op en top gemotiveerd aan te pakken was van de ene op de andere dag terug. Dat had ik – zonder het zelf te beseffen – dus echt gemist de afgelopen maanden.
Ik kan en ga er dus weer vol tegenaan. Oké, de afgelopen weken was het wel weer koud en guur, maar nu wéét ik het: dit heeft dus invloed op mijn humeur en energieniveau. En dus kan ik nu bewust stappen zetten om het dipje de baas te blijven:
Ondanks de kou lekker een paar keer per dag naar buiten (met de hond), ook al is het maar voor even.
- Lekker in beweging blijven (voor mij is dat nu wandelen in het bos, maar ik ga ook het hardlopen weer oppakken).
- Beter letten op een gezond voedingspatroon (met minder koffie en minder suiker).
- Voldoende nachtrust (net wat eerder naar bed en ’s ochtends niet meer snoozen)
- Leuke plannen maken en mezelf verheugen op de leuke dingen die gaan komen.
- Bewust genieten van en dankbaar zijn voor de kleine dagelijkse dingen.
En weet je: die winterdip mag er best heel even zijn, hij fungeert ook als een goede rem voor een (te) druk leven. Als een moment van zelfreflectie. Maar zodra je hem signaleert, mag hij wat mij betreft ook meteen weer de deur gewezen worden (met hulp van bovenstaande acties). Want zonder dip zit ik toch echt lekkerder in m’n vel. Dus ik zeg nu met het zonnetje op m’n gezicht én in mijn hart: goodbye winterdip, hallo positieve energie!
