Een scheiding een geschenk? Hoe kun je dat nu zeggen? Hoe kan zo’n heftige en verdrietige gebeurtenis in hemelsnaam een geschenk zijn? Toch durf ik het hardop te zeggen: ‘mijn scheiding was een geschenk’.
Dat mijn scheiding een geschenk was, heb ik niet altijd gedacht hoor. Het was echt niet zo dat het voelde alsof ik mezelf een groot cadeau met een mooie strik er om heen gaf toen ik scheidde van de vader van mijn kinderen. Want in de periode rondom de scheiding was ik behoorlijk down: verdrietig, boos, radeloos, lamgeslagen… De wereld stond op z’n kop. Ik vond het allemaal enorm heftig. Een scheiding: dat gun je niemand. Toch ben ik – en dat klinkt misschien best gek – dankbaar dat ik het heb meegemaakt. Het heeft me gevormd tot de persoon die ik wil zijn.
Toen ik laatst de Netflix-docu ‘I’m not your guru’ keek van Tony Robbins – een wereldberoemde Amerikaanse life coach, spreker en schrijver (die overigens lang niet iedereen kent, maar dat terzijde) – viel het kwartje pas echt en zei ik het hardop: ‘Mijn scheiding was een geschenk’. Tony Robbins stelt bij tegenslagen in het leven namelijk de vraag: ‘Is it a problem – or a gift?’.
Het is inderdaad maar net hoe je het bekijkt: iedereen heeft te maken met tegenslagen en problemen. Daar kom je simpelweg niet onderuit. Bij iedereen gaat er wel eens iets mis. Het is de manier waarop je er mee omgaat die bepaalt welke invloed tegenslagen hebben op je leven. Vraag jezelf af: is het een probleem of een geschenk? En als ik dan nu – een aantal jaren later – naar mijn scheiding kijk, dan kan ik concluderen: het wás een probleem, maar uiteindelijk bleek het een geschenk.
Tony stelt dat het je enorm helpt als je tegenslagen ziet als een geschenk, hoe onlogisch dat in eerste instantie ook lijkt. Maar het klopt wel, zo heb ik ervaren. Problemen zorgen ervoor dat je groeit. Als mens. Problemen geven vorm aan onze ziel. Ik was mezelf in de relatie met mijn ex-partner volledig kwijt geraakt. Ik was niet wie ik wilde zijn. Dat besefte ik lange tijd niet – ik voelde alleen maar dat ik ongelukkig was – maar na mijn scheiding ontdekte ik dat ik al die jaren helemaal niet mezelf was geweest. Ik leefde op de automatische piloot, ik leefde naar de verwachtingen van anderen en niet volgens mijn eigen normen en waarden. En ik dacht dat het normaal was, dat het zo hoorde.
Door mijn scheiding en door de professionele hulp die ik in die periode kreeg, besefte ik dat ik al die jaren had stil gestaan als persoon, ik groeide niet. Sterker nog: ik werd alleen maar kleiner. Dat was mijn waarheid, ik wist niet beter en hield mezelf voor dat er voor mij ook niet meer in zat. Zonde! Maar mijn scheiding was mijn redding, mijn geschenk. Zonder die heftige gebeurtenis – die enorme tegenslag – had ik dat nóóit ontdekt, dan had ik mijn leven laten voortkabbelen zoals het ging. Dan had ik me echt niet ontwikkeld tot de persoon die ik nu ben, de persoon die ik geworden ben dankzij mijn scheiding: sterk, onafhankelijk, empathisch, oprecht… ik ben nu de persoon die ik echt wil zijn, waar ik trots op ben en waar ik heel gelukkig van word. Dat had ik zonder mijn scheiding nooit bereikt.
Dus ja, ik zeg het hardop: ‘mijn scheiding was een geschenk’!
